İyi ki Doğdun Ay Gız..

                Babamın yaaa   İrem Hanım kocaman kız oldun, çeyrek asrı devirdin ve biz buna şahitlik ettik dediğini duyar gibiyim.

                  Eski resimlere bakmayı sevmem ben. Ne biliyim o günü düşlersin, ne yaşadığın aklına gelir.
Bu resim bana  anneannemden hediye geldi. Resme ilk baktığımda  dedemle dayımda bir değişiklik olmadığını  fark ettim. Duruşları- oturuşları hep aynıydı ama ben de ki değişim gözle görünürdü.
                  Karşılaşacağım  hinliklerden habersiz nasılda avazım çıktığı kadar üflemeye kalkmışım. O tombik-saf kız artık yok.
                 
                  Resme baktıkça, tanrının beni o ana geri döndürmesini istedim yani başa sarmayı. Yaşadığın bir önceki günün tekrarı olsa keşke. Bu günün gözüyle dünü yine yaşasan, değiştirebileceğin şeyleri yine yaşasan. Olmuyor işte. Güzel anların hayali kalıyor. Kötü anların nefreti.
                 Pastada ki mum gittikçe küçüldü- sayısı arttı- benim nefesim azaldı. Büyüdükçe kelimeleri yutar oldum. Yıllar geçtikçe yollarımızı ayırdığımız insanlar, bende kaldılar.